Vader Pepijn Perzische Kat houdt ervan om mooie dingen te verzamelen, zoals kopjes, vazen en tapijten. Het meest houdt hij van antieke spullen en dan vooral als er een interessant verhaal achter zit. Hij zou vele kilometers afleggen om een goed antieken voorwerp te kopen.
In de woonkamer was er een plank vol met theekopjes en vazen die Pepijn had verzameld.

Pepijn nodigde graag zijn vrienden uit het dorp uit voor een kopje thee en dan vertelde hij verhalen over de spullen die hij had verzameld. Zijn vrienden vonden deze theekransjes geweldig en voelden zich erg speciaal als ze met Pepijn over antieke spullen praatten. Maar zijn familie was er niet zo blij mee. Zij moesten erg voorzichtig zijn in de woonkamer om de kopjes en vazen van Pepijn niet om te stoten.

Pepijn voelde zich hier vreselijk door.
“Ik zal niets meer kopen,” beloofde hij.
Maar de volgende dag zag hij een mooi tapijt en kon hij zich niet inhouden: hij moest het kopen.　 De andere leden van de familie Perzische Kat waren verbaasd toen Pepijn het grote tapijt het huis in sleepte, met een verlegen blik op zijn gezicht.

Pepijn ruimde de planken in de woonkamer op en legde het tapijt zo neer dat iedereen het prachtige patroon kon zien. Baby Bonnie Perzische Kat en de tweeling Josje en Jordan Perzische Kat vonden het geweldig. Ze rolden eroverheen en kropen rond het zachte tapijt. Toen ze moe werden van het spelen, vielen ze erop in slaap. Ze zagen er zo comfortabel uit dat moeder Nadine Perzische Kat dekens haalde om over hen heen te leggen.

Het meisje Marit Perzische Kat was ook geïnteresseerd in het prachtige tapijt.
“Ik houd een modeshow en gebruik het tapijt als catwalk!”
zei ze en ze begon vrolijk jurken en sieraden te verzamelen om te dragen.
“Ik wil ook op het tapijt spelen!”
zei de jongen Okke Perzische Kat terwijl hij er opgewonden overheen rende. Het duurde niet lang voordat het tapijt vol zat met blije kinderen.

De volgende dag kwam iedereen uit het dorp langs om het nieuwe tapijt van Pepijn te bewonderen.
“Hallo, allemaal!” zei Pepijn.
“Goed jullie allemaal te zien. Jullie zullen het tapijt geweldig vinden, het is prachtig.”
Maar toen Pepijn zijn vrienden meenam naar de woonkamer, stond hem een verrassing te wachten. Het tapijt lag vol met de dekens van de baby’s en de spullen van de kinderen. Niemand kon het mooie patroon zien!

Maar het maakte Pepijn en Nadine niets uit! Ze waren blij om te zien dat de kinderen het tapijt zo leuk vonden.
“Ik zou willen dat jullie het mooie patroon konden zien,” zei Pepijn,
“maar zoals jullie zien, vindt iedereen het tapijt geweldig. Nu hebben we een plek waar de hele familie samen kan ontspannen.”
“Dat is leuk,”
zeiden de andere moeders en vaders. Zij wilden ook een woonkamer zoals Pepijn had! Het laatste voorwerp in de collectie van Pepijn had ervoor gezorgd dat iedereen inderdaad erg blij was.

Einde